کودک نمی تواند نه بشنود!
اگر کودک بداند که شما سرانجام، پاسخ مثبت خواهید داد،
دیگر مهم نیست که ده بار هم گفته باشید «نه!».
او آن قدر گریه می کند، نق می زند، خودش را به زمین می کوبد و بداخلاقی میکند تا سرانجام، تسلیم شوید و او به هدفش برسد.
چنین کودکی به تجربه آموخته است که اگر پشتکار داشته باشد و خوب جیغ بکشد! در نهایت، برنده می شود.
راه حل
تنها راه حل برای این مسأله آن است که کودک دریابد که نظر شما تغییر نمی کند و با کسی شوخی ندارید.
اگر «نه!» گفتن شما همیشه باعث دردسر می شود و کودک عادت کرده در مقابل «نه!» شما گریه کند،
تأکید می کنیم به عقب برگردید و اعمال خودتان را مروری کنید و آنجا که اشکال را یافتید کارتان را اصلاح کنید
و جدا تلاش کنید که از آن به بعد طوری رفتار کنید که کودک این عادت را ترک کند.
این عادت، می تواند در بزرگسالی باعث ایجاد مشکلات جدی برای فرزند شما بشود.
از همین رو کودکتان در هر سنی که هست از همین امروز به اصلاح رفتار او بپردازید.
✅ پیش از حرف زدن، بیندیشید:
مراقب باشید که وقتی کودک تقاضایی می کند، به طور خودکار نگویید: «نه!».
چند بار شده که منظورتان از «نه» این بوده که: «بعد»؟
بهتر است درباره پاسختان بیندیشید و تا آنجا که مقدور است، کمتر «نه!» بگویید.
وقتی بگویید «نه!» که منظورتان واقعا «نه!» و «به هیچ وجه» باشد.
البته، این بدان معنا نیست که همیشه به کودک پاسخ مساعد بدهید؛
ولی درست این است که به تقاضاهای کودک بیندیشید و بی علت پاسخ منفی ندهید.
وقتی کودک از شما تقاضایی میکند، صبر کنید، بیندیشید و جواب را در ذهنتان تأیید کنید و سپس، پاسخ بدهید.
اگر لازم است، به او بگویید: «بگذار یک دقیقه درباره این قضیه فکر کنم».
وقتی تصمیمتان را گرفتید، به هر شکل و از هر طریق، به روشنی به کودک اعلام کنید چه تصمیمی گرفته اید و نظرتان را تغییر ندهید.
✅ تکلیف کودک را با نه مشخص کنید و قاطع باشید:
این راه حل ها کمک خواهند کرد که کودک، بعد از شنیدن پاسخ به خودش زحمت بحث کردن با شما را ندهد.
○ به طور پرسشی، پاسخ ندهید. «مامان میشه یه بستنی بخورم؟»
«علی فکر نمیکنی نزدیک شامه؟»
بدین ترتیب، شما از علی سوال میکنید.
هیچ وقت سؤال نکنید، پاسخ بدهید: بله! یا نه!.
○ به کودک فرصت ندهید که توجیه کند.
اگر وارد بحث نشوید از مجادله پرهیز خواهید
کرد. پاسخی ساده بدهید درباره آن توضیح بدهید.
در غیر این صورت، کودک با یک یک دلایل شما مبارزه خواهد کرد و کار به بحث و جدل میکشد.
✅ به کودک نشان دهید که قاطع هستید و نظرتان تغییر نمی کند:
اگر کودکتان هنوز نمی تواند پاسخ «نه!» را بپذیرد، این روش ها را بیازمایید.
○ از روش نادیده گرفتن سنجیده استفاده کنید.
پس از اینکه به سؤال کودک پاسخ دادید، اجازه بحث ندهید و چانه نزنید.
فقط سکوت کنید.
پاسخ ها و واکنش های کودک را نادیده بگیرید.
به چراها، غُرها، نق ها و هر چیز دیگر توجه نکنید.
کودکی که ماه ها و شاید سال ها عادت کرده است که با گریه و زاری و نق زدن به خواسته اش برسد و شما را تسلیم کند،
برای تغییر این عادت نیاز به زمان و تحمل سختی دارد.
محکم بایستید حرف های کودک را از یک گوش بشنوید و از گوش دیگر بیرون کنید.
بی تردید این روش مؤثر است.
○ سوزن گرامافون گیرکرده را به کار گیرید.
به حرف های کودک کاملا بی توجه باشید.
فرض کنیم شما گفته اید: «نه، سارا، من این شکلات را نمی خرم.»
و سارا به طور مداوم نق می زند که «می خوام.»
در این هنگام، با همان لحن فقط همان جمله خودتان را پس از هر بار که او میگوید «می خوام»
تکرار کنید: «شکلات بی شکلات!»، «شکلات بی شکلات!»
○ کارت زرد و اخراج.
برای کودکتان توضیح دهید درست مثل بازی فوتبال که اگر بازیکن دو کارت زرد بگیرد از زمین اخراج می شود،
او نیز اگر یکبار نتواند پاسخ «نه!» را تحمل کند، کارت زرد میگیرد
و برای بار دوم، باید از فعالیتی که دوست دارد، محروم شود و یا به عنوان تنبیه به اتاقش فرستاده شود.
«حامد، متاسفم، بهت گفته بودم که نمیشه قبل از شام شیرینی بخوری؛
اگر میخوای نق بزنی، باید بری توی اتاقت این کار رو بکنی»
کودک را به محل اخراجش برید و به او بگویید که چه وقت می تواند بیرون بیاید.
«حامد وقتی گریه ات تموم شد میتونی بیای به آشپزخونه که بازی کنیم»
○ سلب مزایا.
برای کودکان بزرگتر، گرفتن برخی مزایا می تواند بسیار مؤثر باشد.
برای مثال: «نوید، به تو گفته بودم که نمیشه الان به خونه حسین بری؛
چون بحث کردی و بداخلاقی کردی، امشب نمیتونی تلویزیونی نگاه کنی.»؛
و یا از پیامدی طبیعی استفاده کنید:
«خونه حسین فردا هم غدغن شد، چون با من بحث و جدل کردی.»
✅ روحیه همکاری را در کودک تقویت کنید:
وقتی کودک به راحتی پاسخ «نه!» شما را می پذیرد، دقت کنید که این کار او را تحسین و تقویت کنید.
○ دفترچه ای برای حرف شنوی کودک داشته باشید.
کودک را فورا برای پذیرفتن جواب منفی تحسین کنید و به علاوه، حرف شنوی او را در یک دفترچه ثبت کنید.
در پایان روز، دفترچه را همراه با کودک مرور کنید و به او بگویید که چه قدر از حرف شنوی او خوشحالید.
○ امتیاز بدهید.
هربار که کودک پاسخ نه! شما را می پذیرد به او امتیاز بدهید.
در ابتدا در مقابل کسب دو امتیاز یک جایزه کوچک بدهید،
سپس، در مقابل سه امتیاز و به تدریج امتیاز لازم برای کسب جایزه را بیفزایید.
در این بین گهگاه در حالی که او انتظار تشویق شدن ندارد، او را با دادن هدیه ای و یا بردن به گردش خوشحال کنید.
○ از پیامدهای طبیعی استفاده کنید.
علی از شما شیرینی می خواهد.
وقتی شما می گویید: «نه!» او می پذیرد.
چند دقیقه بعد یا به کار بردن این جمله به او پاداش بدهید:
«علی، من واقعا از حرف گوش کردن تو خوشم میاد، آفرین!
بعد از ناهار میتونی شیرینی بخوری.»
فرض کنید به علی گفته اید، اجازه ندارد بیرون برود و بازی کند؛
چون شما می خواهید به خرید بروید و او با حالت خوبی گفته است: «باشه مامان»
پاسخ شما می تواند این گونه باشد: «سعی میکنم زود برگردم که تو وقت داشته باشی بری و بازی کنی؛
تو دیگه مرد شدی و خیلی خوب حرف های من رو میفهمی»
