نکاتی در مورد تربیت فرزند

نکاتی در مورد تربیت فرزند

در مورد تربیت فرزند دقت کنید که
برای دوست داشتن کودکانتان شرط نگذارید و پذیرش آنها را مشروط نکنید.
اگر پسر خوبی باشی مامان خیلی دوست داره.
یا اینکه چرا اون کار رو انجام دادی؟
دیگه دوست ندارم.
این جملات تأثیر بسیار بدی بر کودک دارد،
در وجود کودک ترس ایجاد می کند
ترس از دست دادن عشق والدینش،
بنابراین او یاد می گیرد خودش نباشد
و همیشه مراقب باشد رفتاری نکند که مانع دوست داشتن والدینش شود
یا اگر بر خلاف میل آنها رفتاری انجام می دهد
همیشه با ترس و احساس گناه همراه است.

کودکی که در این شرایط قرار می گیرد
قطعا استقلال عمل و خلاقیت نخواهد داشت.

نگویید تو می توانی!

هرگز به کودکانتان نگویید تو می توانی.
تو حتما موفق میشوی.
این جمله به ظاهر مثبت تأثیر بسیار منفی دارد.
طوری که کودک مضطرب می شود که اگر نتوانم پدرومادرم را ناامید می کنم
و همین اضطراب عملکرد او را پایین می آورد و به او ثابت می کند که نمی تواند.

در واقع رفتار منطقی جایگزین این است که کودک را به موفقیت هایی که در گذشته به دست آورده ارجاع داد.
مثلا، یادته تو مسابقه پارسال برنده شدی پس نگران نباش.
این رفتار باعث انگیزه دادن به کودک می شود
چون خیلی واقعی و عینی به او ثابت میکند توانا است
بنابراین بازهم می تواند موفق شود.

باارزش ترین کار تلاش کردن است.

کودک را هدف گرا یا نتیجه گرا تربیت نکنید.
بلکه تلاش کردن را برای او ارزش کنید.
به او بیاموزید که باارزش ترین کار تلاش کردن است.

فرزند خود را با دیگری مقایسه نکنید.

هرگز فرزند خود را با دیگری مقایسه نکنید
چون علی رغم آسیب های بدیهی که همه میدانیم مقایسه کردن دارد
کودک یاد میگیرد که همیشه خودش را با دیگران مقایسه کند
و چون ذهن کودک نمیتواند درست و بجا قیاس کند دچار قیاسهای مع الفارغ می شود.

هر چیزی را که میخواهید به فرزند خود یاد دهید خودتان انجام دهید.

بهترین الگو باشید
زیرا بهترین آموزش غیر مستقیم است
و الگوسازی یکی از بهترین راههای آموزش غیر مستقیم است.
بنابراین هر چیزی را که میخواهید به فرزندتان یاد دهید خودتان انجام دهید.

غیر مستقیم آموزش بدهید.

سعی کنید غیر مستقیم آموزش بدهید که یکی از بهترین راهکارها قصه گفتن است.
میتوانید همه نکات آموزشی را در دو شخصیت مثبت و منفی داستان بگنجانید
و نتیجه و پیامد رفتارهای آنها را هم در قالب همان داستان بازگو کنید.
آموزش دادن از طریق قصه تأثیر نه تنها معایب تذکر دادن و نصیحت کردن را ندارد،
بلکه تأثیر بسیار مثبتی دارد.

مسائلی که با خانواده همسرتان دارید با کودک مطرح نکنید.

هرگز مسائلی که با خانواده همسرتان دارید با کودک مطرح نکنید.
کودکان با دید مثبت به مادربزرگ، عمه، خاله و بقیه افراد فامیل نگاه می کنند و از ارتباط با آنها لذت می برند.
وقتی شما از آنها شکایت می کنید کودک احساس میکند وظیفه دارد در مقابل آنها از شما دفاع کند،
از طرفی دلش میخواهد با آنها یا فرزندانشان خوش بگذراند بنابراین در تضاد قرار می گیرد.
اگر از شما دفاع کند تنها می شود
و در غیر این صورت از خودش ناراضی می شود و دچار عذاب وجدان خواهد بود.

قابل پیش بینی باشید.

قابل پیش بینی باشید.
هر بار یک جور رفتار کنید که کودک در برخورد با شما مستأصل نباشد.
او باید بداند که اگر مرتکب اشتباهی شد
یا کار خوبی انجام داد با چه برخوردی از جانب شما مواجه می شود.
اگر والدین متفاوت رفتار کنند کودک دچار تضاد می شود
و تضاد پیش زمینه بسیاری از اختلالات روانی است.

همه مسائل را با آنها یا در مقابل آنها مطرح نکنید.

کودکان قدرت پردازش خیلی از مسائل را ندارند
بنابراین همه مسائل را با آنها یا در مقابل آنها مطرح نکنید.

خیلی مراقب باشید که درباره فرزند خود چه میگویید.

هرگز فراموش نکنید که شما موثق ترین منبع برای کودکانتان هستید،
حرف شما اعتبار زیادی برای آنها دارد یا به عبارتی حرف شما برای آنها سند است.
بنابراین خیلی مراقب باشید که درباره فرزند خود چه میگویید
چون حرفهای شما باورهای کودک در مورد خودش را می سازد.
اگر به او بگویید تو دست و پا چلفتی هستی باور میکند که هست
و بر اساس همین باور زندگی می کند
ومتاسفانه تغییر این باورها هم کار زمان بری است.

همان طور که شما دنیا را برای او به تصویر می کشید می پذیرد.

کودک دنیا را از دریچه دید شما می نگرد همان طور که شما دنیا را برای او به تصویر می کشید می پذیرد
بنابراین شما می توانید در ذهن او دنیا را جای امن و آرامی بسازید
یا برعکس جایی که ترسناک و خطرناک است.

او را دچار عذاب وجدان نکنید.

هرگز کلماتی مانند این را به کار نبرید
ببین بابا بخاطر تو چقد کار می کنه که تو در رفاه باشی.
ببین مامان چقدر زحمت میکشه تا برات غذا درست کنه تا کارهای تو رو انجام بده
یا مثلا من خیلی برای بزرگ کردنت شب نخوابی کشیدم و…

 شاید قصد شما از این صحبت ها این باشد که به کودکتان نشان دهید چقدر برای شما عزیز و با ارزش است
اما ناخواسته او را دچار عذاب وجدان می کنید.