🌀 بخش اول 🌀
بی تردید، وقتی از مدرسه به شما تلفن می شود
و ناظم مدرسه به شما می گوید که پسر یا دخترتان کار ناشایستی انجام داده، بسیار ناراحت و افسرده می شوید.
شما از این موضوع نگران می شوید که مبادا به کودکتان برچسب دردسر تراش و مساله ساز بزنند
و بگویند نمی تواند خودش را با محیط اطرافش تطبیق دهد.
همچنین، ممکن است لحظه ای چنین احساس کنید که پدر یا مادر خوبی نبوده اید و وظیفه خود را درست انجام نداده اید؛
ولی به یاد داشته باشید که معلم ها یا ناظم ها فقط وقتی تلفن میکنند که کودک، کار ناپسندی انجام داده باشد
و هنگامی که کودک شما کارهای خوب و پسندیده میکند، کسی به شما تلفن نمی کند تا شما را با خبر سازد.
این مسأله، چندان عجیب نیست چون مسئولان مدرسه، سرشان شلوغ است و وقت این کار را ندارند.
بنابراین، شما فقط از کارهای بد کودکتان آگاه می شوید.
البته، مسئولان مدرسه می کوشند خودشان مسایل رفتاری مربوط به مدرسه را حل و فصل کنند،
مگر اینکه مسأله غیرعادی، تکرار شونده و یا خیلی جدی باشد.
ما یک مشکلی پیدا کرده ایم.
وقتی معلم یا ناظم می گویند: «متأسفم، ما یک مشکلی پیدا کرده ایم.»
ممکن است منظورشان این باشد که فرزند شما با همکلاسی اش کتک کاری کرده؛ یا سر کلاس حرف می زند و یادداشت رد و بدل میکند.
ممکن است «رفتار ناپسند»، صرفا حرف زدن با پشت سری یا شلوغ کردن در کلاس باشد.
معمولا برای این گونه رفتارها و عملکردها عدم همکاری کودک در کلاس دلایل واضحی وجود دارند.
مثلا ممکن است کودک، فقط در کلاس غیر قابل کنترل باشد
یا اینکه کلاس، یکی دیگر از مکان‌هایی باشد که یک کودک غیر قابل کنترل را نمی توان مدیریت کرد.
کمک کردن به کودک برای تصحیح رفتارش در مدرسه، مستلزم تلاش مشترک خانه و مدرسه است.
راه حل هایی که ما پیشنهاد میکنیم به شما کمک خواهد کرد که مسأله را شناسایی کنید
و با تعیین سیاست هایی، تلاش هایتان را با معلم ها و ناظم ها هماهنگ کنید.
✅ به جمع آوری اطلاعات بپردازید:
اولین گام این است که از همه منابع موجود و در دسترس، اطلاع کسب کنید
تا بدانید که در مدرسه چه خبر است و خلاصه اینکه، قضیه به طور دقیق چیست؟
○ با کودک صحبت کنید:
برای نخستین بار که چنین مسأله ای پیش می آید، با کودک به طور مفصل درباره رفتارش در مدرسه بحث کنید.
او را آگاه کنید که شما در جریان هستید و می خواهید به طور دقیق بدانید که قضیه چیست و در مدرسه چه خبر است؟
آیا از این موضوع که کارش در مدرسه خیلی کم است، خسته می شود؟
چرا در سالن های مدرسه پرسه می زند؟
وقتی کار کلاسی اش را انجام نمی دهد، چه اتفاقی می افتد و او چه می کند؟
وقتی کار کلاسی اش تمام شد چه می کند؟
درباره رفتار درست و راههای عملکرد پسندیده در مدرسه با او صحبت کنید
و به او بگویید چه انتظاراتی از او دارید.
حتی به یک کودک مهد کودکی هم وقتی بگویید: «باید به حرف معلم گوش بدی و هر چی گفت انجام بدی.»
یا «باید آروم بشینی و منتظر نوبتت بشی.» کاملا درک میکند.
○ با معلم یا ناظم مدرسه، ملاقات کنید:
کاری کنید مسئولان مدرسه دریابند که اهمیت زیادی برای تحصیل کودکتان و رفتار درستش در مدرسه قایلید و این مسایل را در اولویت قرار می دهید.
ترتیب یک قرار ملاقات خصوصی را در زمانی مثل زنگ تفریح یا قبل و بعد از مدرسه بدهید،
به ندرت می توانید مسأله را با یک تلفن حل کنید.
درباره رفتار کودکتان، مسایل مربوط به تحصیل و شخصیت او با بیا گفتگو کنید.
بپرسید که تاکنون، چگونه مسئولان مدرسه خودشان به حل و رفع مشکل خاص پرداخته اند؟
آیا کودک در همه کلاس ها این گونه رفتارها را دارد یا فقط در یک کلاس این چنین است؟
این مشکل به تازگی پیش آمده و یا بارها تکرار شده است؟
آیا دانش آموزان زیادی در کلاس بدرفتاری میکنند یا فقط کودک شما شاخص است؟
اگر کودک شما مشکلات تحصیلی دارد چگونه می توانید نیازهای درسی او را برطرف کنید؟
آیا معلم یا ناظم، پیشنهاد خاصی دارند؟
توقعات خود را به وضوح و روشنی توضیح دهید
و نشان دهید که انتقاد پذیرید و با ذهنی باز آماده شنیدن نظرات آنها هستید.
○ از نزدیک، رفتار کودک را در کلاس ببینید:
بی تردید بهترین راه برای نگاه کردن کودک در سر کلاس، این است که این کار را وقتی انجام بدهید که او متوجه نیست.
بعضی مدرسه ها برای این کار، آینه های یک طرفه دارند اما تاکنون در ایران چنین مدرسه هایی ندیده ایم!
اگر این کار ممکن نیست، می توانید حداقل یک روز به عنوان کمک داوطلبانه به معلم، سرکلاس حاضر شوید و رفتار کودکتان را ببینید.
از معلم بخواهید کاری به شما بدهد که با دانش آموزان در ارتباط باشید و کارها و تکالیف معمول روزانه آنها را ببینید.
این روش، به شما فرصت می دهد که کودکتان و همکلاسی هایش را هنگام کار در کلاس ببینید.
توجه کنید که اکثر کودکان چگونه رفتار میکنند؟
آیا اغلب آنها مشغول انجام کار خودشان هستند؟
آیا همه آنها به معلم توجه میکنند و با او همکاری دارند؟
اگر بتوانید بیشتر بمانید و یا به تکرار، در سرکلاس حاضر بشوید، کودکتان به حضور شما عادت میکند و احساس ناراحتی نخواهد کرد.
○ از منابع دیگر اطلاعات استفاده کنید:
ممکن است به اطلاعات اضافی احتیاج داشته باشید
و این مسأله بستگی به آن دارد که سر کلاس چه چیزی دیده باشید.
آیا کودکتان به دارویی که مصرف می کند، واکنش نشان میدهد؟
اگر تنش غیرعادی در منزل وجود دارد، شاید لازم باشد کودک را از نظر عاطفی ارزیابی کنید.
اگر نظر معلم این است که ریشه مشکل کودکتان در مسأله یادگیری است،
ممکن است عاقلانه این باشد که با یک مشاور آموزشی و یا یک روانشناس، مشورت کنید.
✅ مسایل راشناسایی کنید:
اکنون، از رفتار کودکتان در مدرسه که به نظر می رسد نادرست و نامعمول است، مطلع شده اید.
ممکن است بعضی از ایرادها چندان موجه و قابل توجه نباشند
و همچنین ممکن است این گونه رفتارها فقط سر کلاس یک معلم خاص، از کودک سر بزند.
به هر حال، با شناختی که از محیط کلاس پیدا کرده اید و بعضی از زمینه ها را می دانید، حالا موقع آن است که جلوتر بروید.
○ رفتارها را مشخص و مجزا کنید:
با کمک معلم یا ناظم، مشخص کنید کدام رفتارها باید تغییر یابند.
سپس، کوشش خود را در جهت تغییر آن رفتارها در کودک، متمرکز کنید.
○ برحسب شرایط عمل کنید:
اگر کودک، همان رفتاری را که در مدرسه دارد، در خانه نیز دارد، رسیدگی به مساله و برآمدن از عهده آن را باید از خودتان آغاز کنید.
اگر کودک، در همه جا خارج از کنترل است باید به عقب برگردید و ببینید مشکل از کجاست.
سپس، یک جلسه توجیهی درباره چگونگی عملکرد، برای خانواده بگذارید.
در صورتی که مسایل، شکل علمی، تحصیلی و آموزشی دارند، باید از آن مسایل شروع کنید و ابتدا به آنها بپردازید.
