انگشت مکیدن کودک

انگشت مکیدن کودک

بسیاری از کودکان با عادت انگشت مکیدن به دنیا می آیند.
به طوری که در همان اوان نوزادی، شست آنها راه خود را به سوی دهانشان پیدا میکند و همانجا می ماند.
این رفتار به معنای احساس اضطراب و عدم امنیت از سوی نوزاد نیست، بلکه ارضا کننده نیاز شیرخوار به مکیدن است.

احتمال آنکه یک مکنده طبیعی شست، تا سن پنج سالگی این عادت را ترک کند، پنجاه درصد است.
در بیشتر کسانی که ترک نمی کنند، تا سن هشت سالگی این عادت متوقف می شود.
به نظر ما دو دلیل قانع کننده برای لزوم ترک این عادت وجود دارد که یکی اجتماعی است و دیگری دندانی.

کودکان امروزی بیشتر از همتایان خود در گذشته با مردم سر و کار دارند؛
زیرا به مهد کودک یا آمادگی می روند.
اگر مکیدن شست کودک از سوی والدین، معلم ها و همکلاسی ها نا پذیرفته باشد
یا این عادت با فعالیت های کودک و ارتباط او با دیگران در مدرسه تداخل ایجاد کند،
لازم است که برای تغییر این رفتار به کودک کمک شود.
به علاوه، مکیدن شست در هنگامی که دندان های اصلی شروع به بیرون آمدن میکنند، می تواند بر نظم و ترتیب آنها تأثیر بگذارد.

اگر قصد دارید عادت مکیدن انگشت را در کودکتان تغیر دهید،
از روش های عمومی برای ترک عادت عصبی استفاده کنید
و سپس، راه حل های اختصاصی را برای این فعالیت بخصوص، به کار بندید.

✅ میل انگشت مکیدن را در شیرخوار فرو نشانید:

برای جلوگیری از ایجاد عادت انگشت مکیدن در شیرخواری که میل زیادی به مکیدن دارد، زمان بیشتری برای مکیدن به او بدهید.
برای مثال، اگر از یک سر شیشه با سوراخ تنگ تر استفاده کنید،
کودک مجبور می شود برای خوردن شیر وقت بیشتری را با مکیدن بگذراند.
بسیاری از متخصصان اطفال بر این باورند که بیشتر کودکانی که در چند ماه اول زندگی شان از دندانگیر استفاده کرده اند، به این عادت دچار نمی شوند
و اغلب کسانی که به دندانگیر وابسته می شوند، آن را زودتر از کسانی که شست می مکند، ترک خواهند کرد.

✅ از نادیده گرفتن سنجیده استفاده کنید:

از آنجا که شانس ترک انگشت مکیدن تا سال اول مدرسه برای هر کودک بسیار بالاست،
بهتر است تا این زمان همه چیز را نادیده بگیرید و توجه مداومی به آن نداشته باشید.

به خاطر داشته باشید که حذف این عادت، در یک شب صورت نمی پذیرد و به صبر و پشتکار شما نیازمند است.
اگر در نادیده گرفتن، پایدار باشید، به تدریج، از دفعات بروز این رفتار کاسته می شود.
اکنون، نحوه تأثیرگذاری این روش را شرح می دهیم:

○ در مورد مکیدن شست کودک نظر ندهید.

از هرگونه اظهارنظری، چه با دید مثبت و چه منفی اجتناب کنید.
از صحبت کردن با تلاقی نگاه با کودکی که در حال مکیدن انگشت است، خودداری کنید.

○وقتی کودک در حال مکیدن است،

او را در آغوش نگیرید و حتی به او نزدیک نشوید.

○ ولی وقتی مکیدن را متوقف کرد،

او را در آغوش بگیرید و اظهار علاقه کنید.
در این زمان واکنش مثبت (جز برای کودکان مخالف و ستیزه جو) می تواند مفید باشد:
«وقتی شستت توی دهنت نیست قیافه ات خیلی بهتره، من خیلی بیشتر دوست دارم!»
یا «چه قدر خانم شده ای، حتما به خاطر اینه که انگشتت توی دهنت نیست!»
از سوی دیگر، اگر به کار بردن چنین جملاتی موجب تشدید مکیدن شد، به نادیده گرفتن کامل بپردازید
و حتی وقتی این عمل را قطع کرد، ارتباط گرمی با او ایجاد نکنید.

✅ برای کودکان بزرگتر، از روش شدیدتری استفاده کنید:

برای کودکان بزرگتر یا حتی نوجوانانی که هنوز به مکیدن شست عادت دارند، باید از روش های اصولی تر و شدیدتری استفاده کنید.
در روشی که آن را آگاهی شدید می نامند،
به کودک آموزش داده می شود تا در هنگامی که شست خود را ناخودآگاه به سوی دهانش می برد،
جلوی خود را بگیرد و به عنوان پیامد این خواسته، با دستش ورزش ایزومتریک انجام دهد.
(ورزش ایزومتریک، نوعی از ورزش و انقباض ماهیچه ای است که در آن طول ماهیچه تغییر نمی کند و فقط عضله سفت می شود.)

برخی دندان پزشکان برای این کودکان وسیله ای را تجویز می کنند که در روی دندان ها قرار می گیرد.
مؤثرترین وسیله نوعی است که با فرو بردن انگشت شست به داخل دهان، موجب درد انگشت و کام میشود